Kościół od strony Kungsträdgården |
Kościół św. Jakuba w Sztokholmie (Sankt Jacobs kyrka lub Jacobs kyrka) ewangelicko-luterańskiego
Kościoła Szwecji, należący do parafii katedralnej (Stockolms domkyrkoförsamling,
Domkyrkokontraktet) w diecezji sztokholmskiej. Do 1989 r. był kościołem
prafialnym utworzonej w 1643 r. parafii św. Jakuba (Sankt Jakobs/Jakobs
församling).
Zbudowany
w 1643 r. trójnawowy kościół halowy, z elementami architektury późnogotyckiej,
renesansowej i barkowej o charakterystycznym czerwonym kolorze elewacji. Jest
położony w centrum Sztokholmu (kwartał Lantmätaren 2, Norrmalm, gmina
Sztokholm, Stockholms län, Uppland) przy Västra Trädgårdsgatan 2/Jakobs torg, pomiędzy
gmachem Opery i Kungsträdgården. 🌐
Współrzędne geograficzne:
59°19′49.5″N 18°4′14″Ö
Aktualna
prognoza pogody: klart.se
Historia kościoła
Widok z obecnego Mynttorget (kościół św. Jakuba po lewej; na prawo od niego niezachowany pałac Makalös), mal. Johan Sevenbom, 1767 r. (Wikimedia Commons) |
Budowę
obecnej świątyni rozpoczęto w 1580 r. z inicjatywy Jana III (1568–1592).
Wcześniej na tym miejscu istniała niewielka drewniana kaplica z początku XIV w.
pod wezwniem apostoła Jakuba – patrona Hiszpanii i pielgrzymów, po raz pierwszy wzmiankowana w źródłach w 1311
r. W latach 30. XV w. została ona rozebrana iż zastąpiona trójnawowym kościołem
murowanym, który został rozebrany na polecenie Gustawa Wazy po riksdagu w
Västerås (1527). Cegieł pochodzących z rozbiórki użyto do budowy umocnień
miejskich.
W 1575
r. wydano rozporządzenie kościelne, według którego obydwa „malm” (ówczesne przedmieścia Sztokholmu – Norrmalm i Södermalm)
miał mieć swój własny kościół, tak aby „wierni nie musieli stać w ciżbie”. W
1580 r. rozpoczęto prace budowlane. Początkowo kościół miał być zbudowany na
planie krzyża, jednak w 1588 r. projekt został zmieniony. Przyjęto plan
flamandzkiego architekta i budowniczego Willema Boya (1520–1592). Miał to być
kościół salowy, zbudowany na planie kwadratu z czteroma filarami, z dużym prezbiterium
i vapenhus (kruchtą).
W
1593 r. roboty budowlane zostały przerwane. Prace podjęto na nowo w 1600 r.,
zmieniając przy tym po raz kolejny plany budowy. Po pewnym czasie prace
stanęły. Budowę kościoła zakończono w latach 1633–1643 pod kierunkiem budowniczego
Hansa Ferstera (zm. 1653). 26 listopada 1643 r. kościół w obecności królowej
Krystyny został oddany wiernym. Utworzono także parafię św. Jakuba (Sankt
Jakobs församling).
W
1723 r. pożar wywołany uderzeniem pioruna poważnie uszkodził wieżę i dach
kościoła. Podjęto budowę nowej, położonej centralnie wieży według planów Görana
Josuæ Adelcrantza (1668–1739). Późnobarokową pokrytą miedzianą blachą kopułę
wieży i wieńczącą ją latarnię zaprojektował Carl Hårleman (1700–1753). Prace
budowlane zakończyły się w 1739 r.
W
XIX w. przeprowadzono kilka zmian we wnętrzu kościoła. W latach 1814–1816 pod
kierunkiem architekta Carla Fredrika Sundvalla (1754–1831) wymieniono
siedemnostowieczny wystrój wnętrza na nowy. Nowe wyposażenie wywołało skargi
parafian, na skutek czego już w latach 20. XIX w. nastąpiły kolejne zmiany. Z
tego czasu pochodzi m.in. nastawa ołtarzowa projektu Carla Gustafa Bloma
Carlssona (1799–1868) z dużym obrazem autorstwa Fredrica Westina (1782–1862)
przedstawiającym Przemienienie Pańskie (obecnie obraz ten znajduje się zachodniej
ścianie południowej nawy bocznej) i kazalnicą w stylu empire.
Skeppsbron, wizyta cesarza Wilhelma II, 1888 r. W głębi widoczny kościół św. Jakuba. Fot. Carl Curman (domena publiczna, RAÄ) |
Następne
radykalne zmiany w wystroju wnętrza nastąpiły w czasie renowacji w latach
1892–1893, za którą odpowiadał Carl Möller (1857–1933). Zamieniono wówczas
m.in. nastawę ołtarzową na niższą, zmniejszono pięć dużych okien prezbiterium,
wyposażając je we witraże. Zainstalowano też oświetlenie elektryczne,
zastępując elektrycznością oświetlenie gazowe z 1862 r.
Ostatnią,
wielką renowację przeprowadzono w latach 1933–1937. Pracami kierował architekt
Ove Leijonhufvud (1883–1962), który dążył przede wszystkim do przywrócenia
kościołowi jego pierwotnego XVII-, XVIII-wiecznego charakteru. M.in. zamieniono
nastawę ołtarzową (czwarta w historii kościoła) na obecną projektu Ove
Leijonhufvuda, której barokowa forma nawiązuje do nastawy XVII-wiecznej. Obraz
Przemienienia Pańskiego z 1828 r. przeniesiono na jego obecne miejsce.
Zamurowano także od wewnątrz (jest widoczne od zewnątrz) okno za nastawa
ołtarzową. Urządzono także kaplicę chrzcielną w przedniej części południowej
nawy bocznej.
Karl XII:s torg ok. 1965 r. (Spårvägsmuseet) |
W
latach 70. XVIII w. zmieniono kolor tynków kościoła z dotychczasowego
czerwonego na szary. Pracami malarskimi kierował Erik Palmstedt (1741–1803). W
XIX w. elewację pomalowano na biało, a na początku XX w. na żółto. Ponownie na
jasnoszary kolor pomalowano fasadę w czasie renowacji w latach 30. XX w. Na
obecny czerwony kolor (taki jaki świątynia miała najprawdopodobniej w chwili
jej otwarcia w 1643 r.) została przemolowana podczas renowacji fasady w latach
1968–1969. Kolor tego nie zmieniono w czasie remontu z 2004 r.
W
1989 r. parafia św. Jakuba, do której należało wówczas 150 wiernych, została
połączona z parafią św. Klary
(Clara församling) i parafią Storkyrka (Storkyrkaförsamling), tworząc
Stockholms domkyrkoförsamling.
Architektura
Widok od strony południowej (Jakobs torg) |
Ceglany
kościół halowy, trójnawowy z wielokątnym prezbiterium. Wznoszony w kilku
etapach, z elemantami architektury późnogotyckiej, renesansowej i barokowej. Obecna
późnobarkowa czworoboczna wieża nakryta owalnym hełmem z latarnią i pokryta
miedzianą blachą, położona centralnie nad skrzyżowaniem transeptu i nawy
głównej, została zbudowana w latach 1730–1739. Po zachodniej stronie budynku
znajdują się dwie ośmiokątne wieżyczki nakryte hełmami.
Elewacja
jest pomalowana na czerwono, z białymi wykończeniami wieży i ścian szczytowych
transeptu. Zakrystia, przebudowywana w latach 1698–1699 i w 1926 r., znajduje
się po stronie północnej, między transeptem a prezbiterium. Trzy rzeźbione w
piaskowcu portale, po południowej, zachodniej i północnej stronie, pochodzą z
lat 40. XVII w.
Portale
po stronie północnej (od strony cmentarza) i zachodniej (od strony Jakobsgatan)
zostały wyrzeźbione przez mistrza kamieniarstwa henrika Bloma (zm. 1648) w
czerwonym piaskowcu. Jednak najbardziej znanym i najczęściej używanym jest
portal od strony Jakobs torg (od południa), wyrzeźbiony w piaskowcu w 1644 r.
Jego autorstwo jest kwestią dyskusyjną. Na portalu został przedstawiony Mojżesz
z tablicami Dekalogu, apostoł Jakub, relief symbolizujący Trójcę Świętą oraz
herby fundatorów – rodów Fleming i Kurtzel.
Wnętrze
Nawa główna |
W
czasie kolejnych renowacji przeprowadzanych w XIX–XX w. wystrój wnętrza
kościoła był kilkakrotnie zmieniany. Ostatnia większa renowacja wnętrza miała
miejsce w latach 1936–1937, kiedy udało się przynajmniej w małej części
przywrócić pierwotny wystrój świątyni.
Obecna nastawa ołtarzowa z 1937 r., projektu Ove Leijonhufvuda, nawiązuje formą do nastawy XVII-wiecznej. Drewniane figury dłuta Johna Lundqvista (1882–1972) przedstawiają Chrystusa, apostoła Jakuba, Jana Chrzciciela, czterech Ewangelistów i postacie związane z historią kościoła św. Jakuba. Dwa obrazy, pochodzące prawdopodobnie z nastawy XVII-wiecznej, nawiązują do wydarzeń biblijnych. Ich autorstwo jest przypisywane Jacobowi Heinrichowi Elbfasowi (ok. 1600–1664).
Witraże
w oknach prezbiterium, przedstawiające motywy biblijne, zostały wykonane w
Monachium w 1893 r. W prezbiterium znajduje się też sześć trójramiennych
mosiężnych świeczników pochodzących z połowy XVII w.
Kazalnica
z 1828 r. została prawdopodobnie zaprojektowana przez Jakoba Axela Gillberga
(1769–1845). Prace rzeźbiarskie i dekorzacyjne w stylu emire wykonał Erik
Gustaf Göthe (1779–1838). Reliefy symbolizują Chrzest, Eucharystię, Dekalog i
Ewangelię.
Na
tylnej ścianie południowej (od strony Jakobs torg) nawy bocznej znajduje się
obraz Fredrica Westina z 1828 r. przedstawiający Przemienie Pańskie (obraz był
częścią poprzedniej, XIX-wiecznej nastawy ołtarzowej).
Obicie trumny Sigrid Bielke (2. poł. XVII w.) |
W
przedniej części północnej nawy bocznej znajduje się wystawiona w trzech
gablotach ekspozycja najcenniejszych przedmiotów kościelnych, m.in. sreber i
tkanin z XVII–XIX w. Zwraca uwagę tkanina na obicie trumny Sigrid Bielke
(1620–1679), żony feldmarszałka Gustafa Horna (1592–1657). Oboje małżonkowie są
pochowani w krypcie pod kaplicą chrzcielną (przednia część południowej nawy
bocznej).
Na
ścianch kościoła znajdują się liczne epitafia, herby trumienne i rodowe z
XVII–XVIII w. Należały one do wysokich urzędników i dowódców wojskowych. W
kościele pochowani są członkowie rodów Fleming i Horn, m.in. wspomniany wyżej
feldmarszałek Gustaf Horn. Pod posadzką prezbiterium spoczywają: urzędnik i
dyplomata Andreas Gyldenklou (1602–1665) i admirał Theodor Ankarcrona
(1687–1750).
W
kaplicy chrzcielnej znajduje się jeden z najcenniejszych zabytków kościoła –
chrzcielnica, której podstawa przedstawiająca klęczącego anioła pochodzi z 1643
r. i została wykonana przez Josta Schütza.
Prospekt organowy |
Kościół
św. Jakuba słynie współcześnie z muzyki organowej. Organy w historii kościoła były kilkukrotnie
przebudowywane i modernizowane, po raz ostatni w 1976 r. Obecny barokowy prospekt organowy na chórze
kościoła pochodzi z 1746 r. i został zaprojektowany przez Carla Hårlemana. W
1960 r. zakupiono mniejsze organy, ustawione przy prezbiterium.
XVII-wieczne
dzwony kościelne uległy zniszczeniu w czasie pożaru dachu i wieży. Obecne
zostały odlane po pożarze 1723 r. Są to: wielki dzwon o wadze ponad 3 ton i
wysokości 1,87 m, dwa dzwony średnie i jeden dzwon mniejszy.
Na podstawie:
S:Jacobs
kyrka, Silver och textil i S:t Jacob kyrka – ulotki informacyjne do zabrania
przy wejściu do kościoła
S.t
Jacobs kyrka publikacja wydana przez diecezję sztokholmską
(Stockholms stift)
S:t Jacobs kyrka na stronie Svenska kyrkan
S:t Jacobs kyrka na stronie Bebyggelseregistret
(Riksantikvarieämbetet)
S:t Jacobs
kyrka w Wikipedii
Komentarze
Prześlij komentarz